آیا درست است که در روز عاشورا آسمان کربلا سرخ رنگ شده و از چاه‌های کربلا خون بیرون آمده؟

براساس آنچه در روایات معتبر از معصومین روایت شده«لولا الحجة لساخت الارض علی اهلها»(1)وجود امام در روی زمین مایه ی آرامش تمام موجودات است. و بر اساس همین روایات اگر حجت الهی و خلیفه الهی بر روی زمین نباشد زمین اهلش را فرو می‌بلعد و دریاها طغیان می‌کنند و امنیت تکوینی هستی و توازن و تعادل به هم می‌خورد. قرآن به صراحت می‌فرماید: فَمَا بَکتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا کانُوا مُنظَرِینَ (2). آنهایی که در برابر فرامین الهی گردن ننهادند و طغیان نمودند طومارشان پیچیده شد و از آنچه داشتند محروم شدند و میراث آنها به دیگران رسید و دست خالی دنیا را ترک کردند و آسمان و زمین نیز برای آنها نگریست و به آنها مهلت بقا در دنیا داده نشد. از این آیه ی کریمه استنباط می‌شود که آسمان و زمین در ماتم بندگان مؤمن و اولیاء‌ خویش که در رأس آنها انبیاء هستند گریه می‌کنند . از دیدگاه قرآن تمام موجودات اعم از جمادات و حیوانات دارای شعور هستند.(3) شعور آنها فوق درک انسانهای عادی است.

در منابع معتبر حدیثی و تاریخی درباره ی شهادت امام حسین ـ علیه السلام ـ گزارش شده است که پس از شهادت آن حضرت آسمان‌ها و زمین گریست و تمام موجودات گریستند و در کربلا از سنگها ناله بر خاست و خون چکید.(4)

مرحوم مجلسی از امام رضا ـ علیه السلام ـ نقل می‌کند که هفت آسمان و زمین بر آن حضرت گریست.(5)و جن و ملک در فراقش ناله سر دادند.(6)

امیرمؤمنان ـ علیه السلام ـ می‌فرماید: حیوانات وحشی، ماهیان دریا، پرندگان آسمان و خورشید و ماه و ستارگان، زمین و آسمان ومؤمنین از جن و انسانها و تمام ملائکه الهی ... در رثای حسین گریه می‌کنند.(7)

بنابراین در فقدان حجت الهی آسمان و زمین عزادار می‌شود در کامل الزیارات آمده است که در فقدان و کشته شدن تمام اولیاء الهی چنین تب و تابی بر آسمان و زمین مستولی می‌شود.(8)

براساس روایات معتبر در سال 61 هجری ظهر عاشورا آسمان و زمین سرخ شد و چهل روز از گریه آسمان و زمین آرامش نبود.(9)

پس از شهادت امام حسین ـ علیه السلام ـ امام زین العابدین ـ علیه السلام ـ که از نزدیک شاهد این جنایات بنی امیه بود، بسیار گریست و خاندان نبوت عزادار بودند بر اساس وابستگی کامل موجودات به حجت الهی گریه و ناله آنها طبیعی است.

بنابراین سرخ شدن آسمان که همان گریه آن است صحت دارد ولی خون شدن چاهها در هیچ منبعی ذکر نشده است.

 

--------------------------------------------------------------------------------

پاورقی:

1. صدوق، اکمال‌الدین، تصحیح غفاری، قم، مدرسین، 1416، چاپ سوم، ج1، ص10 ـ 5.

2. دخان:29.

3. سبح لله ما فی السموات و ما فی الارض.

4. مجلسی، بحارالانوار، تهران، اسلامیه، 69، چاپ دوم، ج 45، ص 201.

5. همان، ص 201.

6. همان، ص 220.

7. همان، ص 202.

8. ابن قولویه، کامل الزیارات، ص 75.

9. همان، ص 211، حدیث، 22، و 18 و 38 ـ 45.